Er eitthvað að gerast?

Við þurfum einmitt mest á því að halda núna á þessu augnabliki að fá erlendar herþotur til að vakta landið. Ég vissi að vísu ekki að það væri eitthvað að gerast þarna í háloftunum. En svo fór ég að hugsa þetta betur og mundi þá að forsætisráðherrann var að tala um að sú fjármálakreppa sem nú ríkti í landinu væri vegna ástandsins á erlendum mörkuðum, Þetta væri sem sagt erlend kreppa sem væri komin hingað upp á skerið. Já auðvitað verðum við að fá erlendar herþotur til að skjóta niður þessar erlendu efnahagslægðir sem lauma sér í háloftunum yfir til Íslands.

Svo laust annarri hugsun niður í kollinn á mér. Já það gæti nú líka verið svolítið huggulegt þegar Geir og Ingibjörg eru að skröltast þetta á einkaþotunum að hafa nokkrar herþotur að horfa á út um gluggann. Það er örugglega voða næs. Ég væri alveg til í það að vera að ferðast með svona einkaþotu og horfa út um gluggann og sjá að þarna eru nokkrar Franskar herþotur að passa mig. Já örugglega bara nokkuð gaman. Franskar í dag og Pólskar á morgun. Hva! þetta kostar ekki nema 100 millur.  

Franskar herþotur vakta landið

Maðurinn er aldrei einn

Þetta voru góðar fréttir. Nú er maður ekki lengur einn við tölvuna. Heldur í "góðra vina hópi"
Og næst þegar ég sit við tölvuna og konan stingur höfðinu í gættina og spyr við hver ég sé að tala þarf ég ekki að líta út eins og ég ég þroskaheftur einstaklingur sem tali sí og æ við sjálfan mig. Nú get ég nefnilega svarað stoltur að bragði. Við "vini" mína á lyklaborðinu. Það er gott að hafa einhvern til að rabba við þegar maður er að blogga og lesa annarra pistla. Nú bíð ég þess að við hefjum sýklaþróun og finnum upp sýkla sem geta jafnvel verið með manni í þessu lagt til eitthvað sniðurg. Alltaf gaman í góðra vina hópi.

En nú er orðið fullfjörugt hér svo ég ætla að dema mér í bað áður en ég fer út að vinna.

Fleiri sýklar á lyklaborði en klósettsetu

Gaman að fá Begga aftur

Já það er alltaf gaman þegar hæfileikamenn fá að njóta sín. En Beggi er einn þeirra sem menn mættu alveg taka betur eftir. Framlag hans bæði til Egóplatnanna og GCD er stærra en menn fatta. Leggið bara vel við hlustir. Hann er náttúrlega snilld þessi drengur og ætti aldrei að fá pásu frá spilamennsku.

Bræðrabandið hans Bubba

Lífið er bara rokk

Það var opið hús í leikskólanum hjá yngri dóttur minnin í gær. Konan var í prófi. Þetta er stórmerkilegt því í fyrra þegar var opið hús var konan mín líka í prófi. Ég er farinn að hallast á að þetta sé eitthvert plott. Ekki alvega það skemmtilegasta sem maður gerir að mæta í djús og kex með 30 ofvirka krakka sem keppast við að sýna mæðrum sínum eða feðrum myndir og muni sem þau hafa verið að búa til í leikskólanum. Því auðvitað mændi dóttir mín á mig stórum augum, með gljáfægðan geislabauginn þegar hún sagði mér að pabbi sinn yrði að mæta eftir klukkan þrjú.

Ég var rétt kominn í vinnuna þegar ég fékk það skemmtilega verkefni að aka tveim þekktum rokksöngvurum þann daginn milli staða. Þetta sleit vissulega örlítið sundur vinnuna en var engu að síður bráð skemmtilegt. Annar farþega minna var íslenskur hinn útlendur og fór hluti ferðarinnar í að rifja upp lífið í Reykjavík þá og nú, fyrir þann útlenda. Gefa honum smá innsýn í Reykjavíkurlífið. Þegar ungir krakkar flykktust á ísilagða tjörnina og renndu sér á skautum. Egnir tölvuleikir í þá daga. Að hafa þarna heimsfræga rokkbolta í bílnum á milli staða og maður fékk sterka tilfinningu fyrir því að vera með stóran hluta rokksögunnar í bílnum. Ég hafi svo skilað þeim af mér á einum stað þegar ég fattaði að það væri rúmlega komin tími á leikskólann og dætur mínar eflaust farnar að bíða þess að kallinn mætti og skaust því í það skilduverk að mæta. Ég var rétt að bíta í fyrstu kexkökuna á leikskólanum þegar síminn minn hringdi og spurt hvor ég gæti sótt þá aftur. Ég sagðist því miður vera stakkur á leikskólanum hjá dóttur minni með djús og kex. En ég skildi senda eftir þeim annan bíl. Ég yrði svo laus aftur eftir klukkustund eða svo. Þegar ég hafi svo fundið þeim annan bíl hugsaði ég með mér eitt andartak:

Já hver skollinn. Með rokksöguna í bílnum áðan og nú í leikaskólapartí með kex og djús og 30 krakka á blasti í eyrun  - VÁÁÁ - Life is just Rock ´n´roll

Litir lífsins

Þetta var slöpp nótt, ein sú slappasta í langan tíma hjá mér sem leigubílstjóri og undir morgun fannst mér allt svo ótrúlega grátt. Göturnar, bíllinn minn, fólkið á leið sinni heim eftir svall næturinnar var jafnvel GRÁTT. All eitthvað svo litlaust og grátt. Og um fimmleytið nennti ég þessu ekki lengur og hálf grár í eigin huga ákvað að hunskast heim, leggja mig og vita hvort ég sæi ekki litadýrð lífsins þegar ég vaknaði.

Ég var ekki fyrr kominn heim en síminn hringdi og ég spurðu hvort ég gæti verið á ákveðnum stað eftir 10 mínútur til að aka fólki suður á Keflavíkurflugvöll. Vá þessi ferð myndi redda slakri nótt. En þar sem ég hef lofað sjálfum mér fyrir margt löngu að taka ekki að mér það sem ég gæti ekki staðið við gaf ég frá mér ferðina og þann pening sem veskið þó sárlega þarfnaðist. Tíu mínútur var of skammur tími til að fara út í bíl og aka á þann stað sem fólkið beið. Um leið og ég sleit símtalinu birtist mér litadýrð lífsins. Ég fylltist stolti af sjálfum mér fyrir það eitt að hafa tekið þetta sjálfgefna loforð fram yfir hugsanlega greiðslu fyrir Keflavíkurtúrinn. Ég kíkti inn í herbergi og horfði um stund á konuna mína og dæturnar tvær sofandi og hugsaði hve heitt ég þráði að geta staðið undir væntingum þeirra líkt og loforðið sem ég hafði haldið rétt áðan. Og þið sem lesið þetta: Ef þetta er eru ekki litir lífsins hvar eru þeir þá?

Aha auðvitað!

Aha - Auðvitað, bara svona gamanmál á staðnum, það heyrist alveg í blæbrigðum raddar þinnar að þú ert bara að grínast! Sorry í þínum sporum hefði ég alveg sleppt þessari yfirlýsingu. Hún virkar ekki trúverðug. Og fyrir mér er hún eins og olía á eld. Það er líklega rétt hjá þér að þessi orð þín áttu aldrei að fara í loftið. Það sem verra er að nú er trúverðugleikinn svolítið farinn þangað líka.

Yfirlýsing frá Láru Ómarsdóttur

Æji nú er það farið

Ég var nú rétt búinn að blogga einhverstaðar um samstöðu mína við aðgerðir Vörubílstjóra. En hafði þá ekki séð þessa frétt. En sú samstaða er hér með farin. Þessi hegðun er hér með fordæmd. í fullu samræmi við bloggið mitt í gær um fordóma. Nú held ég að forsvarsmenn þessara aðgerða verði að endurskoða hlutina í ljósi þessara atburða. - Í mínum huga er engin munur á þessu og aðförum pólverjanna á lögreglumennina í miðborginni fyrir nokkru síðan, nema að síður sé. Held að með þessu hafi vörubílstjórar fyrirgert rétti sínum til frekari aðgerða. Með þessum steini var  samstöðu minni við aðgerðir ykkar vörubílstjóra kastað.

Lögreglumaður á slysadeild

Mér er sorg færð í hjarta

Veikir einstaklingar leynast víða í okkar litla samfélagi. Held að það dyljist engum að þessi aumingja bílstjóri er alvarlega sjúkur einstaklingur. Verknaður hans á að sjálfsögðu enga samúð skilda en veikindi þessa manns eiga hana skilið.
Vegna verknaðarins á þessi aumingja stúlka skilda alla samúð mína. Og ég sem þjóðfélagsþegn bið hana hér með formlega afsökunar fyrir mitt leiti á að það samfélag sem ég er hluti af skuli ekki búa henni meira öryggi en raun bar vitni.

Braut gegn fatlaðri stúlku

Heppinn

Mikið er ég heppinn að vera vel giftur. Ég rakst nefnilega inn á vísir.is og þar voru tvær fréttir sem hittu mig. Önnur undir fyrirsögninni Svörtu ekkjurnar er þær stöllur  Olga Rutterscmidt og Helen Gulay voru dæmdar fyrir að drepa eiginmenn sína. En þær höfðu nánast pikkað þá heimilislausa upp af götunni, búið með þeim í 2-3 ár, líftryggt þá og svo myrt þá og ætluðu að ná út tryggingarfénu. 

Já maður skyldi varsast hverjum maður fer með heim núorðið. En þegar maður lítur á myndirnar af þeim þá hverfur efinn. Held að ég færi aldrei með þessum dömum hvorki eitt né neitt.

Hin fréttin var um öllu huggulegri dömur. Nefnilega Barbí. En sala á þeim hefur dregist verulega saman. Já kannski er smekkur okkar karlanna eitthvað að hnigna. Því svörtu ekkjurnar virtust ekki eiga í neinum vanda með að finna fórnarlömb á sama tíma og menn ganga framhjá Barbí án þess að líta á hana...   

Geir og Ingibjörg

Já þetta er skiljanlegt núna með efnahagsmálin. Ég ómenntaður maðurinn sem eins og aðrir karlmenn get ekki gert nema eitt í einu skil þetta nú. Ingibjörg er nefnilega upptekin vegna væntanlegs fundar með Mahmoud Abbas forseti palestínsku heimastjórnarinnar sem ætlar að heimsækja ísland á morgun og Geir er að undirbúa fund með Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands sem hann hittir á fimmtudaginn. Þegar maður er að funda með jafn mikilsvirtum herrum er maður nú ekki að láta svona smámál eins og efnahag íslenska ríkisins vera trufla sig. Enda hafa öllum verið tírætt um hvað þetta hagkerfi sé smátt í sniðum, Þannig að þetta er líklega bara smámál sem við hin eigum að sjá um. Svona í lokin Geir og Ingibjörg þá biðjum við að heilsa þeim Brown og Abbas.