Íslendingar

Það eru kannski ekki margir sem vita að ég á bræður. Sá elsti hefur verið búsettur í Bandaríkjunum síðustu áratugina. Lengi vel í N.Y. og síðar í Tampa á Flórída.  Þessi bróðir minn hefur ávalt gegnið undir gælunafninu Agú meðal okkar í fjölskyldu hans. Ástæa þess að ég minnis á þetta er að það rifjaðist upp fyrir mér gamalt samtal sem við áttum, líklega í minni fyrstu ferð til hans 1988. Umræðan hafði verið um fátækt og hvað fólk gæti gert í því sambandi og munin á Íslandi og Bandaríkjunum. En hluti þessa samtals gæti hinsvegar allt eins hafa átt sér stað nýlega. Það var eitthvað á þessa leið.

Agú: Skrítið hér í Ameríku lifa nokkrar milljónir manna sem virðast ekki gera sér nokkra grein fyrir því að það býr í Ameríku, Þá er ég að meina svona tækisfærilega séð. Hvaða möguleika það á. Sem er kannski skárra en heima á Íslandi.

Ég: hvað meinarðu?

Agú: Jú sjáðu - Heima á íslandi búa eitthvað um 285 þúsund manns og þeir láta allir eins og þeir búi í Ameríku, án þess að hafa efni á þeirri hugsun. Því það búa ekki milljónir til að borga brúsann heldur innan við 300.000 hræður.

Já magnað þegar maður hugsar um það að við þessar um 300.000 hræður erum líklega að skuldsetja okkur nokkra áratugi fram í tímann. Þó margir haldi að þetta sé eitthvert tækifæri og eitthvað stórkostlegt komi síðar út úr þeirri kreppu sem framundan er held ég að það verði aðeins skuldafen sem við komum til með að lifa í, Atvinnuleysi og hlutfall þeirra sem lifa við fátæktarmörk hækkar. Lausnir þessara mála sem nú er verið að vinna að munu ekki taka vikur eða mánuði. Þær munu taka áratugi með lögsóknum hingað og þangað og milliríkjadeilum ekki aðeins milli Íslands og annara heldur muni fleiri ríki lenda í slæmum málum. Þessi mál munu taka c.a. þessa kynslóð að vinna og greiða úr og við Íslendingar komum til með að verða að greiða milljarði hér og aðra þar.