Einkavæðing í heilbrigðisgeiranum?

Til eru þeir furðufuglar sem telja að ríkið eigi helst ekki að vera að vasast í nokkrum hlut nema að setja lög eða ólög. Allt skuli einkavætt og skiptir engu hvað það sé. Hér er lítil og skemmtileg saga frá hvernig einkavæðingin kemur út, en um leið sorglegt dæmi um það og manni verður slóst að ekki blómgast allt í garði einkavæðingar.

Móðir mín er orðinn talverður sjúklingur en hefur getað búið heima með aðstoð. Eru þar fyrst og fremst lungu sem eru orðin léleg og af þeim sökum þarf hún að búa við það að bera öndunarkút á daginn og sofa með öndunargrímu á næturnar. Hún fær m.a. heimsókn hjúkrunarfræðings og almenna heimilishjálp nokkur skipti í viku. Þegar hjúkrunarfræðingnum datt það snjallræði í hug fyrir skömmu að sækna um hvíldarinnlög fyrir hana á gömlu heilsuverndarstöðinni í c.a. 2 vikur tóku allir nálægir móður minnar vel í það. Þarna er einkarekin bæði dagvistun og 24 stunda skammtíma vistun. Svarið var afdráttarlaust NEI. Þeir gætu ekki tekið móði mína inn í 1-2 vikur og ástæðan var nefnd: Of dýr sjúklingur vegna öndunartækja. Jafnvel þó svo móðir mín kæmi með sín eigin tæki sem eru ekki fyrirferðamikil. NEI rafmagn fyrir t.d. næturvél væri bara of peningafrek. m.ö. þarna virðist eitthvert takmark á hve miklu hver sjúklingur má eyða af rafmagni. m.ö.o. þarna er kostnaður haldið í lámarki og sjúklingum með einhver aukakostnað annan en það að vera manneskja sem andar og nærast er vísað frá því slíkt kemur hugsanlega niður á áætluðum hagnaði þeirra sem reka batteríið.

Þetta segir mér að þegar búið verður að einkavæða heilbrigðiskerfið þá koma ættingjar til með að sitja uppi með alla þá sjúklinga sem einhver aukakostnaður fylgir, burt séð frá því hvort það er í formi rafmagns eða einhvers annars. Það er því ýmislegt sem þarf að athuga áður en við látum HERRA KAPÍTAL taka við rekstri heilbrigðiskerfisins.