Verður maður hrokafullur í öðru landi?

Ég hef tekið eftir að fólk sem tekið hefur þá ákvörðun að segja skilið við Ísland og reyna fyrir sér í öðru landi vegna hrunsins virðist sumt eiga afskaplega auðvelt með að sitja núna og gagnrýna landa sína sem eftir eru heima. Stadusar þeirra á facebook til að mynda hafa breyst frá því að vera að hnýta í stjórnvöld og lánastofnanir sem þeir skulduðu (í flestum tilfellum) í að nánast drulla yfir þá sem ennþá búa hér á Íslandi og eru að borga skuldir sínar. Í besta falli gera lítið úr því fólki sem enn býr hér og hefur jafnvel tekið meðvitaða ákvörðun um að hér vilji það búa. Þetta brottflutta fólk ber sér á brjóst og talar um að lífið í útlandinu sé svo mikið betra og eftir sitji hér heima aðeins aumingjar og hálfvitar sem hafi ekki vit á að hætta að greiða skuldir sínar og koma út í dásemdir útlandsins.

 

Í minni æsku þóttu það nú ekki fínir pappírar sem ekki greiddu skuldir sínar og enn síður þóttu þeir góðir sem létu aðra gera það.

 

En ég er afskaplega þakklátur þeim sem flúið hafa landið eftir að hafa hætt að greiða skuldir sínar. Því meðaltal þeirra sem takast á við vandann í stað þess að flýja af hólmi hefur batnað með brottför þessa fólks. Það hefur margur aulinn flúið þetta sker, sumir jafnvel skriðið heim aftur með skottið milli lappana.

 

Ég vil minna menn á að menn stækka ekkert þó þeir búi í öðru landi og talið niður til landa þinna.

Athugasemdir

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 27.5.2015 kl. 08:39]

Því miður Bárður er mikill sannleikur í orðum þínum.

[Friðleifur Kristjánsson (IP-tala skráð) 27.5.2015 kl. 14:18]

Þarna hittirðu naglann í höfuðið Öddi. Þetta uppgjafarlið gæti aldrei viðurkennt annað en að það hafi tekið "rétta" ákvörðun. Það talar niður til okkar sem þraukuðum af hrunið og tókumst á við eftirmálana. Ég mun aldrei gefast upp á að búa í landinu mínu.